มารู้จักภาษาเกาหลีกันเถอะ

เนื้อเรื่อง

ภาษาเกาหลี

(한국어/조선어, ดูในส่วนชื่อ) เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดใน ประเทศเกาหลีใต้ และ ประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ และมีคนพูดโดยทั่วไปในสาธารณรัฐประชาชนจีน (ในจังหวัดหยันเปียน มณฑลจื๋อหลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลี) ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคนในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็วๆ นี้ก็มีผู้พูดใน ฟิลิปปินส์ ด้วย การจัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ใน ภาษาตระกูลอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้เนื่องจากภาษาเกาหลีมีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์หรือโครงสร้างประโยคนั้น เป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา (SOV)

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์ นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้ โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรงและทางอ้อม

เกี่ยวกับชื่อ

ชื่อเรียกคำว่า "ภาษาเกาหลี" ในเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้มีความแตกต่างกัน ในเกาหลีเหนือ ชาวเกาหลีเหนือส่วนใหญ่มักเรียกว่า โชซอนมัน (조선말) หรือหากเป็นทางการขึ้นจะเรียกว่า โชซอนอ (조선어).

ในเกาหลีใต้ ประชาชนส่วนใหญ่เรียกภาษาของตนว่า ฮันกุกมัล (한국말) หรือ ฮันกุกอ (한국어) หรือ กุกอ (국어) บางครั้งอาจเรียกในแบบภาษาชาวบ้านว่า อูรีมัล (แปลว่า "ภาษาของเรา"; มาจากคำว่า 우리말 (เขียนติดกันในเกาหลีใต้),หรือ 우리 말 (เขียนแยกกันในเกาหลีเหนือ))

สำเนียงท้องถิ่น

สำเนียงท้องถิ่นภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีสำเนียงท้องถิ่นมากมาย ภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีใต้คือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้ในพื้นที่บริเวณกรุงโซล และภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีเหนือคือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้บริเวณกรุงเปียงยาง สำเนียงท้องถิ่นโดยทั่วไปจะมีความคล้ายคลึงกัน ยกเว้นสำเนียงท้องถิ่นบนเกาะเชจูที่มีความแตกต่างค่อนข้างมาก ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างสำเนียงท้องถิ่นแต่ละแห่งคือ การเน้นเสียง (stress) สำเนียงท้องถิ่นของกรุงโซลจะเน้นเสียงน้อยมาก และไม่ค่อยมีความสูงต่ำในการเปล่งเสียง ในทางกลับกัน สำเนียงท้องถิ่นของ Gyeongsang มีความสูงต่ำของการออกเสียงอย่างมากจนคล้ายกับภาษาทางยุโรป อย่างไรก็ตามเราสามารถจำแนกสำเนียงท้องถิ่นของภาษาเกาหลีออกเป็นภูมิภาคต่างๆได้ดังตาราง โดยพิจารณาจากขอบเขตของภูเขาและทะเล

สำเนียงทางการ	บริเวณที่ใช้
โซล	โซล อินชอน เกียงกี (เกาหลีใต้) และ แคซอง (เกาหลีเหนือ)
เปียงยาง	เปียงยาง ชากัง (เกาหลีเหนือ)
สำเนียงท้องถิ่น	บริเวณที่ใช้
ชุงชอง	แตจอน ชุงชอง (เกาหลีใต้)
กังวอน	กังวอน (เกาหลีใต้)/ กังวอน (เกาหลีเหนือ)
Gyeongsang	Busan, Daegu, Ulsan, Gyeongsang region (เกาหลีใต้)
Hamgyŏng	Rasŏn, Hamgyŏng region, Ryanggang (เกาหลีเหนือ)
Hwanghae	Hwanghae region (เกาหลีเหนือ)
เชจู	เกาะเชจู/จังหวัดเชจู (เกาหลีใต้)
Jeolla	Gwangju, Jeolla region (เกาหลีใต้)

อักษรเกาหลี

 

พยัญชนะเกาหลี 14 ตัว

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล โดยผิวเผินแล้ว อักษรฮันกึลคล้ายกับอักษรรูปภาพเหมือนอักษรจีน แต่จริงๆ แล้ว อักษรฮันกึลอยู่ในระบบอักษรแทนเสียง (ตัวพยัญชนะเป็นอักษรรูปภาพเลียนแบบอวัยวะการออกเสียงในขณะที่ออกเสียงนั้นๆ สระเป็นอักษรรูปภาพใช้แนวคิดเชิงปรัชญา เกี่ยวกับ ท้องฟ้า พื้นดิน และมนุษย์)คือประกอบด้วยพยัญชนะและสระ ซึ่งมีทั้งหมด 24 ตัว ประกอบด้วย

• พยัญชนะ 14 ตัว คือ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ และ ㅎ
• สระ 10 ตัว คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡและ ㅣ

พยัญชนะและสระดังกล่าวเรียกว่า พยัญชนะเดี่ยว และสระเดี่ยว ตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีส่วนที่เรียกว่าพยัญชนะซ้ำ และสระประสมด้วย คือ

• พยัญชนะซ้ำ 5 ตัว ได้แก่ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ และ ㅉ
• สระประสม 11 ตัว ได้แก่ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅘ ㅙ ㅝ ㅞ และ ㅢ

อักษรเกาหลีมีลำดับการเขียนคล้ายอักษรจีน คือ ลากจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา นอกจากนี้การเขียนพยางค์หนึ่งๆ จะเริ่มเขียนจากพยัญชนะต้น ไปสระ และตัวสะกดตามลำดับ

การเทียบเสียง

คอมมอนส์ มี

คำอ่านในภาษาเกาหลี

ในภาษาเกาหลี ได้มีการกำหนดระบบในการถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน ไว้ โดยเป็นที่นิยมมาก 2 ระบบ คือ ระบบกระทรวงวัฒนธรรมเกาหลี 2000 ระบบที่ใช้อย่างเป็นทางการในประเทศเกาหลีใต้ปัจจุบัน และ ระบบแมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์ ใช้ในประเทศเกาหลีเหนืออย่างเป็นทางการในปัจจุบัน และเคยใช้ในเกาหลีใต้อย่างเป็นทางการในช่วง พ.ศ. 2527-2543

สำหรับในภาษาไทยนั้น เนื่องจากยังไม่มีการเทียบเสียงภาษาเกาหลีกับภาษาไทยอย่างเป็นทางการ ข้อมูลการเทียบเสียงต่อไปนี้จึงเป็นเพียงการเทียบเสียงเบื้องต้น ซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องมากนัก พยัญชนะทุกตัวในภาษาเกาหลีมีเสียงแตกต่างกัน แต่พบว่าบางครั้งการได้ยินของคนไทยไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้เหมือนคนเกาหลี เช่น คำว่า 자 กับ 차 เป็นต้น

พยัญชนะ

พยัญชนะ			เสียง	ทับศัพท์			หมายเหตุ
อักษร	ชื่อ	ชนิด	IPA	MC2000	MR	เทียบเสียงไทย*
ㄱ	기역 คียอก	เดี่ยว	[k]	g,k	k	ค,ก (เสียงเบา)	ถ้าเป็นพยางค์แรกของคำออกเสียงเป็น "ค" ถ้าเป็นพยางค์สุดท้ายออกเสียง "ก"
ㄲ	쌍기역ซังกียอก	ซ้ำ	[k͈]	kk	kk	ก (เสียงหนัก)	เกิดจาก ㄱ รวมกับ ㄱ
ㅋ	키읔 คี้อึก	เดี่ยว	[kʰ]	k	k'	ค (เสียงหนัก)
ㄴ	니은 นีอึน	เดี่ยว	[n]	n	n	น
ㄷ	디귿ทีกึด	เดี่ยว	[t]	d,t	t	ท,ด	ถ้าเป็นพยางค์แรกของคำออกเสียงเป็น "ท" ถ้าเป็นพยางค์สุดท้ายออกเสียง "ด"
ㄸ	쌍디귿 ซังทีกึด	ซ้ำ	[t͈]	tt	tt	ต	เกิดจาก ㄷรวมกับ ㄷ
ㅌ	티읕 ที้อึด	เดี่ยว	[tʰ]	t	t'	ท (เสียงหนัก)
ㄹ	리을 รีอึล	เดี่ยว	[ɾ]	r,l	r,l	ร,ล
ㅁ	미음 มีอึม	เดี่ยว	[m]	m	m	ม
ㅂ	비읍 พีอึบ	เดี่ยว	[p]	b,p	p	พ,บ	ถ้าเป็นพยางค์แรกของคำออกเสียงเป็น "พ" ถ้าเป็นพยางค์สุดท้ายออกเสียง "บ"
ㅃ	쌍비읍 ซังบีอึบ	ซ้ำ	[p͈]	pp	pp	ป	เกิดจาก ㅂรวมกับ ㅂ
ㅍ	피읖 พี้อึบ	เดี่ยว	[pʰ]	p	p'	พ (เสียงหนัก)
ㅅ	시읏 ซีอด	เดี่ยว	[s]	s	s	ซ (ช) (เสียงเบา)	ปกติเป็นเสียง "ซ" แต่ถ้าใช้คู่กับสระอี จะเป็นเสียง "ช" เช่น 시 อ่านว่า "ชี"
ㅆ	쌍시읏 ซังซีอด	ซ้ำ	[s͈]	ss	ss	ซ (ช) (เสียงหนัก)	เกิดจาก ㅅรวมกับ ㅅ, ปกติ ㅆ เป็นเสียง "ซ" แต่ถ้าใช้คู่กับสระอี จะเป็นเสียง "ช" เช่น 씨 อ่านว่า "ชี"
ㅎ	히읗 ฮีอึด	เดี่ยว	[h]	h	h	ฮ
ㅇ	이응 อีอึง	เดี่ยว	[ŋ]	ng	ng	อ (ง)	ถ้าใช้เป็นพยัญชนะต้นจะเป็นเสียง "อ" แต่ถ้าเป็นตัวสะกดจะเป็นเสียง "ง"
ㅈ	지읒 ชีอึด	เดี่ยว	[ʨ]	j	ch	ช,จ (เสียงเบา)	ถ้าใช้เป็นพยัญชนะต้นจะเป็นเสียง "ช" แต่ถ้าเป็นตัวสะกดจะเป็นเสียง "จ"
ㅉ	쌍지읒 ซังชีอึด	ซ้ำ	[ʨ͈]	jj	chch	จ (เสียงหนัก)	เกิดจาก ㅈรวมกับ ㅈ
ㅊ	치읓 ชี้อึด	เดี่ยว	[ʨʰ]	ch	ch'	ช (เสียงหนัก)

^ ทับศัพท์ภาษาไทยยังไม่มีกำหนดอย่างเป็นทางการ ข้อมูลการเทียบเสียงนี้เป็นเพียงการเทียบเสียงเบื้องต้น แตกต่างจากทับศัพท์อักษรโรมัน ที่มีการทับศัพท์อย่างเป็นทางการตามที่ประเทศเกาหลีใต้และเกาหลีเหนือใช้

สระ

สระเกาหลีไม่เหมือนภาษาไทยที่มีเสียงสั้นเสียงยาว ยกตัวอย่างเช่น สระอิ หรือ สระอี จะรวมอยู่ในสระเพียงสระเดียว คือสระ 이 และการจะออกเสียงสั้นหรือยาวนั้นขึ้นกับคำและการเน้นเสียง

สระ	ชนิด	เสียง	หมายเหตุ
ㅏ	เดี่ยว	อา	เช่น 아 = /อา/, 마 = /มา/, 라 = /รา/, 나 = /นา/
ㅑ	เดี่ยว	ยา	เช่น 야 = /ยา/, 먀 = /มยา/, 랴 = /รยา/, 냐 = /นยา/
ㅓ	เดี่ยว	ออ	เช่น 어 = /ออ/, 머 = /มอ/, 러 = /รอ/, 너 = /นอ/
ㅕ	เดี่ยว	ยอ	เช่น 여 = /ยอ/, 며 = /มยอ/, 려 = /รยอ/, 녀 = /นยอ/
ㅗ	เดี่ยว	โอ	เช่น 오 = /โอ/, 모 = /โม/, 로 = /โร/, 노 = /โน/
ㅛ	เดี่ยว	โย	เช่น 요 = /โย/, 묘 = /มโย/, 료 = /รโย/, 뇨 = /นโย/
ㅜ	เดี่ยว	อู	เช่น 우 = /อู/, 무 = /มู/, 루 = /รู/, 누 = /นู/
ㅠ	เดี่ยว	ยู	เช่น 유 = /ยู/, 뮤 = /มยู/, 류 = /รยู/, 뉴 = /นยู/
ㅡ	เดี่ยว	อื	เช่น 으 = /อือ/, 므 = /มือ/, 르 = /รื/, 느 = /นื/
ㅣ	เดี่ยว	อี	เช่น 이 = /อี/, 미 = /มี/, 리 = /รี/, 니 = /นี/
ㅐ	ประสม	แอ	เกิดจาก ㅏ รวมกับㅣ เช่น 애 = /แอ/, 매 = /แม/, 래 = /แร/, 내 = /แน/ ปัจจุบันชาวเกาหลีจะออกเสียง ㅐ เป็น ㅔ ทั้งหมด (เอ)
ㅒ	ประสม	แย	เกิดจาก ㅑ รวมกับ ㅣ เช่น 얘 = /แย/, 먜 = /มแย/, 럐 = /รแย/, 냬 = /นแย/ เช่นเดียวกับสระ ㅐ จะออกเสียงเป็น ㅖ (เย)
ㅔ	ประสม	เอ	เกิดจาก ㅓ รวมกับ ㅣ เช่น 에 = /เอ/, 메= /เม/, 레 = /เร/, 네 = /เน/
ㅖ	ประสม	เย	เกิดจาก ㅕ รวมกับ ㅣ เช่น 예 = /เย/, 몌 = /มเย/, 례 = /รเย/, 녜 = /นเย/
ㅚ	ประสม	เว	เกิดจาก ㅗ รวมกับ ㅣ เช่น 외 = /เว/, 뫼 = /มเว/, 뢰 = /รเว/, 뇌 = /นเว/
ㅟ	ประสม	วี	เกิดจาก ㅜ รวมกับ ㅣ เช่น 위 = /วี/, 뮈 = /มวี/, 뤼 = /รวี/, 뉘 = /นวี/
ㅘ	ประสม	วา	เกิดจาก ㅜ รวมกับ ㅏ เช่น 와 = /วา/, 뫄 = /มวา/, 롸 = /รวา/, 놔 = /นวา/
ㅙ	ประสม	แว	เกิดจาก ㅗ รวมกับ ㅐ เช่น 왜 = /แว/, 뫠 = /มแว/, 뢔 = /รแว/, 놰 = /นแว/ เช่นเดียวกับสระ ㅐ, ㅒ จะออกเสียงเป็น เว ไม่ออก แว
ㅝ	ประสม	วอ	เกิดจาก ㅜ รวมกับ ㅓ เช่น 워 = /วอ/, 뭐 = /มวอ/, 뤄 = /รวอ/, 눠 = /นวอ/
ㅞ	ประสม	อุเว	เกิดจาก ㅜ รวมกับ ㅔ
ㅢ	ประสม	อึย	เกิดจาก ㅡ รวมกับ ㅣ เช่น 의 = /อึย/, 믜 = /มี/, 릐 = /รี/, 늬 = /นี/ (ถ้าตัวพยัญชนะที่ไม่ใช่ อีอึง (ㅇ)บวกกับสระ อึย (ㅢ) ให้อ่านออกเสียงเป็นสระ อี แต่ถ้าแสดงความเป็นเจ้าของ เช่น 나의 จะอ่านว่า นา-เอ

การประสมอักษร

ภาษาเกาหลีมีส่วนที่คล้ายภาษาไทย คือ พยางค์ในภาษาเกาหลีหนึ่งพยางค์จะเกิดจากการรวมกันของ พยัญชนะต้น และสระ หรือ พยัญชนะต้น, สระ และตัวสะกด แต่ภาษาเกาหลีไม่มีระดับวรรณยุกต์ การสร้างพยางค์หนึ่งพยางค์สามารถทำโดยการเขียนตำแหน่งพยัญชนะ, สระ และตัวสะกดแบบใดแบบหนึ่งใน 6 แบบดังนี้

กำหนดให้ สีแดง คือ พยัญชนะต้น, สีน้ำเงิน คือ สระ และ สีเขียว คือ ตัวสะกด

รูปแบบ

คำอธิบาย

- รูปแบบนี้ เป็นรูปแบบที่เขียนพยัญชนะต้นข้างหน้าสระ
- และสระที่เขียนในรูปแบบนี้ได้ต้องเป็นสระแนวตั้ง คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅣ ㅐ ㅒ ㅔ และ ㅖ
- ตัวอย่าง 이= /อี/, 가 = /คา/, 저 = /ชอ/, 여 = /ยอ/, 나라 = /นา-รา/, 네 = /เน/, 먜 = /มเย/ (อ่านควบ)

- เป็นรูปแบบที่มีทั้งพยัญชนะต้น,สระ และตัวสะกด โดยพยัญชนะต้นอยู่ด้านหน้าสระในระดับเดียวกัน และ ตัวสะกดอยู่ล่างสุด
- สระที่เขียนในรูปแบบนี้ได้ต้องเป็นสระแนวตั้ง คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅣ ㅐ ㅒ ㅔ และ ㅖ
- ตัวอย่าง 안= /อัน/, 녕 = /นยอง/ (อ่านควบ),상 = /ซอง/, 점심 = /ชอม-ชิม/, 밥 = /พับ/

- รูปแบบนี้ เป็นรูปแบบที่พยัญชนะต้นอยู่ข้างบนสระ
- และสระที่เขียนในรูปแบบนี้ได้ต้องเป็นสระแนวนอน คือ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ และ ㅡ
- ตัวอย่าง 코 = /โค่/, 고 = /โค/, 아니오 = /อา-นี-โอ/, 토요일 = /โท-โย-อิล/, 변호사 = /พยอน-โฮ-ซา/

- เป็นรูปแบบที่มีทั้งพยัญชนะต้น,สระ และตัวสะกด โดยเรียงลำดับจากบนลงล่าง
- สระที่เขียนในรูปแบบนี้ได้ต้องเป็นสระแนวนอน คือ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ และ ㅡ
-ตัวอย่าง 층 = /ชึ่ง/, 물 = /มุล/

- รูปแบบนี้ประกอบด้วยพยัญชนะต้นและสระ
- สระที่เขียนในรูปแบบนี้ได้ต้องเป็นสระ ㅚ ㅟ ㅢ ㅘ ㅙ ㅝ และ ㅞ
- ตัวอย่าง 화 = /ฮวา/

- รูปแบบนี้ประกอบด้วยพยัญชนะต้น,สระ และตัวสะกด
- สระที่เขียนในรูปแบบนี้ได้ต้องเป็นสระ ㅚ ㅟ ㅢ ㅘ ㅙ ㅝ และ ㅞ
- ตัวอย่าง 원 = /วอน/

ตัวสะกด

แม้พยัญชนะเกาหลีจะมีหลายตัว และแต่ละตัวเสียงแตกต่างกัน แต่เมื่อนำมาใช้เป็นตัวสะกดแล้ว จะมีทั้งหมด 7 แม่เท่านั้น ดังตาราง จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับภาษาไทย โดยที่ต่างออกไปคือ เสียง "ล" เมื่อนำไปเป็นตัวสะกดแล้วจะไม่ใช่เสียง "น" นอกจากนี้อาจพบตัวสะกดแบบที่มีพยัญชนะสะกดสองตัว เช่น 여덟, 앉다 ฯลฯ ตัวสะกดลักษณะนี้จะเลือกออกเสียงเฉพาะตัวใดตัวหนึ่งเท่านั้น และอีกตัวจะไม่ออกเสียง เช่น 여덟 อ่านว่า /ยอ-ดอล/ ไม่ใช่ /ยอ-ดอบ/ การที่จะทราบว่าตัวสะกดคู่จะออกเสียงพยัญชนะตัวใด แสดงดังตาราง อย่างไรก็ตามมีตัวสะกดคู่บางส่วนที่ออกเสียงไม่แน่นอนขึ้นกับคำ คือ ㄺ และ ㄼ

ตัวสะกด	พยัญชนะ	ตัวอย่าง
กง	ㅇ	성 = /ซอง/
กน	ㄴ ㄵ ㄶ	원 = /วอน/
กม	ㅁ ㄻ	남 = /นัม/
กก	ㄱ ㄲ ㅋ ㄳ	밖 = /ผัก/
กด	ㄷ ㅅ ㅆ ㅈ ㅉ ㅊ ㅌ ㅎ	이것 = /อี-กอด/
กบ	ㅂ ㅍ ㅄ ㄿ	십 = /ฉิบ/, 없 = /ออบ/
กล	ㄹ ㄽ ㄾ ㅀ	팔 = /พัล/
ไม่แน่นอน	ㄺ ㄼ	여덟 = /ยอ-ดอล/

การอ่านที่ต้องมีการโยงเสียง

ในพยางค์หนึ่งๆ กรณีที่พยัญชนะต้นเป็นตัวอีอึง (ㅇ) เสียงของมันอาจไม่ใช่เสียง "อ" แต่จะเป็นเสียงของตัวสะกดในพยางค์ก่อนหน้าแทน เช่น

• 직업 อ่านว่า /지겁/ (ชี-กอบ) ไม่ใช่ /직-업/ (ชิก-ออบ)
• 당신은 อ่านว่า /당시는/ (ทัง-ชี-นึน) ไม่ใช่ /당-신-은/ (ทัง-ชิน-อึน)

ตัวอย่างประโยคหรือวลีที่มักพบ

ประโยคเกาหลี	คำอ่านไทย	คำแปล
안녕하세요.	อัน-นยอง-ฮา-เซ-โย	สวัสดี
사랑해.	ซา-รัง-เฮ	ฉันรักคุณ
실례지만.	ชิล-รเย-จี-มัน	ขอประทานโทษครับ
안녕히 주무세요.	อัน-นยอง-ฮี๊ ชู-มู-เซ-โย	ราตรีสวัสดิ์
반갑습니다.	พัน-กั๊บ-ซึม-นี-ดา	ยินดีที่ได้รู้จัก
죄송합니다. 저먼저갑니다	ชเว-ซง-ฮัม-นี-ดา. ชอ-มอน-จอ-กัม-นี-ดา.	ขอโทษครับ ผมไปก่อนนะครับ

ไวยากรณ์

การวางคำในประโยคภาษาเกาหลีมีลักษณะใกล้เคียงกับการเรียงในภาษาญี่ปุ่นและภาษาตุรกีรวมไปถึงภาษาในประเทศอินเดีย โดยเรียงลำดับคำในประโยคเป็น "ประธาน-กรรม-กริยา" ซึ่งแตกต่างกับประโยคในภาษาไทยที่เป็น "ประธาน-กริยา-กรรม" เช่นประโยค "ฉันกินข้าว" ในภาษาไทย จะเขียนลำดับเป็น "ฉันข้าวกิน" ในภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีคำช่วยเพื่อบอกหน้าที่ของคำต่างๆ ในประโยค เช่น 에 เป็นคำช่วยที่ใช้วางหลังสถานที่เพื่อระบุตำแหน่ง และ 이 หรือ 가 เป็นคำช่วยที่วางหลังคำเพื่อระบุว่าคำนั้นเป็นประธานของประโยค เป็นต้น นอกจากนี้ภาษาเกาหลียังมีการผันรูปกริยาหลายรูปแบบเพื่อเปลี่ยนแปลงกาลเทศะ เช่น ระดับความสุภาพและความเป็นทางการของประโยค สภาพกาลของประโยคว่าเป็นอดีต อนาคต หรือปัจจุบัน